Maszyna wirtualna (VM) to programowa emulacja komputera fizycznego, która umożliwia uruchamianie wielu systemów operacyjnych (OS) na jednym fizycznym serwerze lub maszynie. Zapewnia izolowane i samowystarczalne środowisko, w którym system operacyjny wraz z aplikacjami i usługami może być instalowany i uruchamiany. Maszyna wirtualna działa tak, jakby była oddzielnym komputerem fizycznym z własnymi wirtualnymi zasobami sprzętowymi, w tym procesorem, pamięcią, pamięcią masową i interfejsami sieciowymi.
Jedną z kluczowych różnic między maszyną wirtualną a fizycznym serwerem lub maszyną jest to, że serwer fizyczny jest namacalnym elementem sprzętu, podczas gdy maszyna wirtualna jest abstrakcyjną reprezentacją systemu komputerowego. Serwer fizyczny zazwyczaj składa się z elementów fizycznych, takich jak płyta główna, procesor, pamięć RAM, dyski twarde i interfejsy sieciowe, które są przeznaczone do uruchamiania pojedynczego systemu operacyjnego i powiązanych z nim aplikacji. Z drugiej strony maszyna wirtualna współdzieli zasoby fizyczne serwera hosta z innymi maszynami wirtualnymi, umożliwiając efektywne wykorzystanie zasobów sprzętowych.
Maszyna wirtualna jest tworzona i zarządzana przez hiperwizora, czyli warstwę oprogramowania umożliwiającą wirtualizację zasobów sprzętowych. Hiperwizor znajduje się pomiędzy sprzętem fizycznym a maszynami wirtualnymi, zapewniając warstwę wirtualizacji, która oddziela podstawowy sprzęt od maszyn wirtualnych. Istnieją dwa typy hiperwizorów: Typ 1 i Typ 2.
Hiperwizory typu 1, znane również jako hiperwizory typu bare-metal, są instalowane bezpośrednio na fizycznym sprzęcie serwerowym. Mają bezpośredni dostęp do zasobów sprzętowych i zarządzają maszynami wirtualnymi działającymi na serwerze. Przykładami hiperwizorów typu 1 są VMware ESXi, Microsoft Hyper-V i Citrix XenServer.
Hiperwizory typu 2, znane również jako hostowane hiperwizory, są instalowane na istniejącym systemie operacyjnym. Polegają na bazowym systemie operacyjnym w zakresie dostępu do sprzętu i zapewniają możliwości wirtualizacji za pośrednictwem systemu operacyjnego hosta. Przykłady hiperwizorów typu 2 obejmują VMware Workstation, Oracle VirtualBox i Microsoft Virtual PC.
Maszyny wirtualne mają kilka zalet w porównaniu z serwerami fizycznymi. Po pierwsze, zapewniają możliwość konsolidacji wielu serwerów na jednej fizycznej maszynie, co prowadzi do oszczędności kosztów w zakresie wymagań dotyczących sprzętu, zasilania i chłodzenia. Ta konsolidacja upraszcza również zarządzanie i zmniejsza fizyczny ślad infrastruktury.
Po drugie, maszyny wirtualne oferują większą elastyczność i zwinność. Można je łatwo tworzyć, klonować i przenosić między serwerami fizycznymi bez konieczności fizycznej rekonfiguracji. Pozwala to na dynamiczną alokację zasobów, równoważenie obciążenia i wysoką dostępność.
Po trzecie, maszyny wirtualne zapewniają izolację między różnymi instancjami systemu operacyjnego działającymi na tym samym serwerze fizycznym. Każda maszyna wirtualna działa we własnym odizolowanym środowisku, zapobiegając konfliktom i zapewniając bezpieczeństwo. Ta izolacja umożliwia również testowanie i wdrażanie różnych wersji systemu operacyjnego, konfiguracji oprogramowania i aplikacji bez wpływu na inne maszyny wirtualne lub serwer hosta.
Wreszcie, maszyny wirtualne obsługują koncepcję migawek, które są obrazami stanu maszyny wirtualnej z określonego punktu w czasie. Migawki mogą być używane do celów tworzenia kopii zapasowych i odzyskiwania, umożliwiając przywracanie maszyn wirtualnych do poprzedniego stanu w przypadku awarii systemu lub uszkodzenia danych.
Maszyna wirtualna to programowa emulacja fizycznego komputera, która umożliwia uruchamianie wielu systemów operacyjnych na jednym fizycznym serwerze lub maszynie. Zapewnia izolowane i elastyczne środowisko, umożliwiające efektywne wykorzystanie zasobów, uproszczone zarządzanie i zwiększone bezpieczeństwo. Maszyny wirtualne stały się podstawowym elementem nowoczesnej infrastruktury IT, oferując liczne korzyści w zakresie oszczędności kosztów, skalowalności i elastyczności.
Inne niedawne pytania i odpowiedzi dotyczące Administracja serwera Windows EITC/IS/WSA:
- Aby utworzyć użytkownika administratora w obszarze Użytkownicy i komputery AD, należy najpierw utworzyć użytkownika domeny i dopiero potem można go przypisać do odpowiedniej grupy administratorów domeny?
- Czy konfiguracja po wdrożeniu obejmuje konfigurację serwera lokalnego po zainstalowaniu systemu Windows Server?
- Czy rozgłoszeniowy adres IPv4 dla maski podsieci 255.255.255.0 kończy się na .255?
- Zatem stwierdzenie: „Aby zbudować domenę Windows, potrzebne są co najmniej 2 kontrolery domeny”. oznacza najlepszą praktykę?
- Aby zbudować domenę, potrzebny jest tylko 1 DC, ponieważ W2k, potrzebne są co najmniej 2, w oparciu o zdefiniowane ramy najlepszych praktyk, które muszą uwzględniać tolerancję na awarie/błędy lub czynniki oparte na równoważeniu i iopii procesora/pamięci na obiekt w przedsiębiorstwie?
- Jakiej wersji VirtualBox należy używać z systemem Windows Server 2019?
- Czy można użyć mojego prywatnego laptopa z systemem operacyjnym Windows do zainstalowania serwera Windows?
- Czy potrzebujemy połączenia z Internetem, aby zainstalować serwer Windows ze względów praktycznych?
- Jakie są ograniczenia pliku hosts pod względem jego wpływu na sieć?
- Jak możesz przetestować funkcjonalność nowego wpisu w pliku hosts za pomocą wiersza polecenia?
Zobacz więcej pytań i odpowiedzi w EITC/IS/WSA Administracja serwerami Windows